Rozwój transportu w województwie podkarpackim w perspektywie do 2030

W Raporcie Końcowym projektu „Rozwój transportu w województwie podkarpackim w perspektywie do 2030 roku” przedstawiono pogłębioną analizę istniejącej infrastruktury transportowej, stanu transportu osobowego i towarowego w województwie podkarpackim w latach 2013-2020 oraz dokonano identyfikacji i określenia kierunków rozwoju transportu w regionie w perspektywie 2020-2030. W badaniu odniesiono się do wszystkich rodzajów transportu. Sformułowane wnioski uwzględniły kontekst krajowy i międzynarodowy związany z planowaną rozbudową infrastruktury transportowej w latach 2013-2023 z perspektywą do 2030 r. Efektem jest diagnoza sytuacji w obszarze transportu w województwie podkarpackim oraz jednoznacznie identyfikowalne cele, kierunki i przedsięwzięcia rozwojowe w tym obszarze.

Celem głównym badania była analiza istniejącej infrastruktury transportowej, stanu transportu osobowego i towarowego w województwie podkarpackim w latach 2013-2020 oraz identyfikacja i określenie kierunków rozwoju transportu w regonie w perspektywie 2020-2030. Cel główny został zrealizowany w oparciu o cele szczegółowe badania, tj.: ocenę dostępności zewnętrznej i wewnętrznej (drogowej, kolejowej, lotniczej, wodnej) województwa podkarpackiego; ocenę stanu realizowanego w regionie przewozu osób i towarów; ocenę aspektów prawnych, finansowych i organizacyjnych realizacji projektów Inteligentnego Systemu Transportowego (ITS), integrujących infrastrukturę transportową województwa oraz identyfikację kierunków rozwoju transportu w perspektywie do 2030 r., a także sformułowanie wniosków i rekomendacji dotyczących istniejącej infrastruktury transportowej, stanu transportu osobowego i towarowego w regionie oraz wyznaczenia kierunków rozwoju transportu w województwie podkarpackim w perspektywie do 2030 r.

Badanie objęło teren województwa podkarpackiego w odniesieniu do pozostałych województw kraju, w tym województw sąsiednich oraz makroregionu Polski Wschodniej. Analiza dotyczyła w szczególności powiązań komunikacyjnych pomiędzy regionem Podkarpacia a województwami ościennymi oraz Ukrainą i Słowacją. Szereg analiz zostało wykonanych na poziomie lokalnym (LAU1 i LAU2), to jest w ujęciu gminnym (np. macierz dojazdów do pracy, dojazdy do szkół w Rzeszowie itd.) lub powiatowym. Wykorzystano unikalne bazy danych np. w zakresie dostępności transportowej, ale także odnośnie niektórych generatorów ruchu. W ramach województwa szczególna uwaga poświęcona została Rzeszowskiemu Obszarowi Funkcjonalnemu i szerszej strefie oddziaływania Rzeszowa (w kontekście funkcjonowania Podmiejskiej Kolei Aglomeracyjnej). Dodatkowymi jednostkami terytorialnymi uwzględnionymi w badaniu stały się podobszary zagrożone trwałą marginalizacją (zgodnie z SOR) oraz inne „białe plamy” wykluczenia transportowego w województwie.

W badaniu wykorzystano szereg metod badawczych do których należą: analiza desk research, metoda kartograficzna, analiza statystyczna, analiza dostępności transportowej, panel ekspertów oraz dodatkowe metody badawcze (badanie kwestionariuszowe – ankieta internetowa, wskaźnik wypadkowości i kolizyjności oraz metoda SWOT).