Definiowanie modelu

W OGAM jest możliwe elastyczne definiowanie trzech podstawowych modułów modelu dostępności: modelu ruchu, funkcji oporu przestrzeni i wzoru mas. Odbywa się to na stronie Model podzielonej na trzy części zatytułowane Velocity Engine, Distance Decay Function i Mass Engine (zobacz diagram blokowy aby zorientować się w zależnościach między modułami).

Definiowanie każdego składnika polega na wpisaniu w odpowiednie pole edycyjne wyrażenia, które zostanie przez OGAM użyte w czasie przygotowania grafu do obliczeń współczynników dostępności. Wyrażenia muszą być sformułowane w języku SQL (Structured Query Language), standardowym języku systemów zarządzania bazami danych. Parser wbudowany w OGAM przekształca tekst wyrażenia do postaci kodu, który jest wykonywany w czasie odczytywania danych ze zbiorów importowych i wprowadza do grafu obliczone wartości.

Dodatek opisuje składnię wyrażeń i dostępne funkcje.

Zastosowanie wyrażeń pozwala na posługiwanie się surowymi danymi i przeprowadzanie obliczeń już wewnątrz programu, a nie w zewnętrznym oprogramowaniu np. arkuszu kalkulacyjnym.

Wzór mas służy do przypisania M-węzłom masy, czyli własności podlegającej modelowaniu.

Zmienne użyte w wyrażeniu oznaczają kolumny z pliku importowego M-węzłów. Obliczone wartości są przypisywane M-węzłom i są składnikiem współczynników dostępności.

Model ruchu odpowiada za obliczenia prędkości, która zostaje przypisania krawędziom grafu, a następnie jest przeliczana na czas podróży krawędzią. OGAM przyjmuje, że wszystkie informacje potrzebne do określenia prędkości są zapisane w pliku importowym krawędzi. W wyrażeniu można więc używać zmiennych oznaczających kolumny z pliku importowego krawędzi. Rezultat wyrażenia musi być liczbą.

W najprostszym przypadku całe wyrażenie może się sprowadzić do pojedynczej zmiennej albo stałej liczbowej. Na przykład jeśli tablica krawędzi posiada już gotową kolumnę z prędkościami, to jako wyrażenie podaje się tylko nazwę tej kolumny. Jeśli natomiast przyjmujemy, że wszystkie odcinki sieci mają tę samą prędkość, to w tym miejscu podaje się stałą wartość liczbową np. 90.

Do bardziej skomplikowanych obliczeń są do dyspozycji operatory i funkcje opisane w dodatku, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji decode, która pozwala na przekształcanie dyskretnych, zakodowanych wartości (np. kategorii) na wartości liczbowe.

Wzór na funkcję oporu przestrzeni jest wykorzystywany na końcowym etapie obliczeń, wtedy gdy najkrótsze ścieżki są już znalezione i znany jest czas podróży nimi. Wzór służy do przekształcania czasu podróży na zgeneralizowany koszt podróży, który jest już bezpośrednim składnikiem współczynników dostępności.

W tym wzorze można używać tylko jednej predefiniowanej zmiennej t, która oznacza czas. Nie można natomiast używać żadnych nazw kolumn, ponieważ czas podróży jest już wynikiem obliczeń a nie własnością przypisaną na stałe odcinkom sieci transportowej. Rezultat wyrażenia musi być liczbą.

Najprostszym przekształceniem czasu na zgeneralizowany koszt jest pozostawienie niezmienionego czasu (wpisanie w pole samej zmiennej t). Takie jest domyślne ustawienie przy tworzeniu nowego modelu.